De jeugd van Vansbro is gezellig bezig. In de nachtelijke uurtjes delen ze graag hun muziek met ons op festivalvolume. ‘Knud’ laat graag horen hoe hard zijn knalpijp kan knallen, ‘Mats’ laat ons met zijn motorvermogen kennismaken en dan de rest van de club die rondjes rijden door het dorp: ‘wroep, wroep, wroep, wroep ……’
Vervolgens is het zondag de beurt aan de oudere generatie die in dezelfde wagens rondtoeren; ‘wroep, wroep, wroep, wroep, wroep …..’
Wij gunnen onszelf ook een rustige toer door te kiezen voor comfortabel asfalt en minder steile heuvels. Uitgezwaaid door Leif en zijn partner vertrekken we, vooralsnog is de weg rustig en als het in de buurt van Mora drukker wordt is er een fraai fietspad.
Na een nacht op een fijne rustige camping stappen we na twintig kilometer kleine weg, enigszins noodgedwongen, over op de E45. Verder naar het noorden worden de wegen schaarser en lopen zijwegen dood of maken een erg grote omweg naar het noorden met de bijbehorende hoogtemeters over grind.
Voordeel van de E45 is het asfalt waarbij de ene keer de kilometers voorbij kruipen om dan weer voorbij te vliegen. De weg is redelijk rustig, met enige regelmaat komt er een groepje van vier of vijf auto’s en een vrachtwagen voorbij, waarna wij weer alleen achterblijven.
Meestal worden we rustig, met ingehouden snelheid en veel ruimte gepasseerd.
Naast al het moois spotten we ook twee auerhoenen en een visarend en soms worden we aangenaam verrast door een uitnodigende picknickplaats waar we graag gebruik van maken!!!
Opnieuw komen we op een rustige camping terecht, de gebouwen zien er van buiten verwaarloosd uit maar de keukenruimte en de sanitairruimte zien er als nieuw uit. Uiteraard ligt ook deze camping aan een meer, hoeveel meer kan je hebben. Het ziet er idyllisch uit maar dan komen de muggen tevoorschijn en wordt de droom snel lek geprikt. Lilian heeft daar meer last van dan Ties.
Met de eerste regen in Zweden trappen we verder naar het noorden over de E45, tot elf uur is het rustig en dan zijn de caravanisten en de camperaars weer wakker geworden en komen ons voorbij. Vandaag houden we het na tweeenvijftig kilometers voor gezien en vinden in Sveg een plaatsje, uiteraard aan een meer maar ondertussen wel bewapend met een muggennetje en muggenstift hopen we op een rustige prikvrije avond.
De regen, wat eerder een flinke miezerbui was waarbij we in onze truien door konden fietsen, is ondertussen gestopt en laat de zon zich weer zien. Na een douche, frisse was en een heerlijke hamburger kunnen we er weer even tegen!
Noordkaap:bijna op de helft!
Zweedse samenscholing: 40 jaar geleden waren we ook al eens in Zweden en zagen hetzelfde gebeuren, heel wonderlijk dat er in al die jaren niets is veranderd!
Hebben jullie geen leuk rood-wit-blauw vlaggetje voor achter op de fiets, dan zien de Nederlandse camperaars en caravannners dat er twee Nederlanders aan het zwoegen zijn. Misschien aanleiding tot een praatje.
Het gaat goed volgens het verslag, leuk geschreven en duidelijk, we fietsen ongemerkt met jullie mee.
Veel succes en groetjes Diny van tante Gien
Oeps, van ronkende motoren naar zoemende muggen………
Mooi om te volgen. Zo te zien al een eind op scheut.
De Noordkaap komt allengs dichterbij.
Grappig van die auto’s zondag’s op ’t plein rondjes rijdend door ’t dorp. Kreeg een deja vu van 15 jaar geleden bij Kasper in Karlskrona. Vond dat toen ook heel bijzonder.
Geniet van de tocht!