“Hello Sofia”, we maken kennis met Sofia die ons de komende twee nachten onder haar hoede neemt. Wij verwachten van alles maar dit … Voor ons staat een oude dame uit 1914, je kunt zien dat ze betere tijden heeft gekend. Sofia lijkt een broze oude vrouw die ieder moment dreigt om te vallen maar ze staat nog stevig op haar benen. Ze is nog aardig bij de tijd alhoewel ze soms ook wat verward is maar dat komt waarschijnlijk door haar mantelzorger die alles een andere plaats heeft gegeven.
Vijf laatste kilometers Servië en we zijn in Bulgarije. Voor de grens staat een kilometerslange file van vrachtwagens die mondjesmaat worden doorgelaten bij de douane. Heel vervelend voor de chauffeurs maar fijn voor ons. We fietsen over de autoweg om langs de douane te gaan. De autoweg wordt een tweebaansweg waar het nu nog rustig is, af en toe komt er een vrachtwagen voorbij die de douane is gepasseerd. Wanneer het drukker wordt zijn wij al overgestapt op een kleinere weg.
Helaas zien we dat ook de Bulgaren niet goed weten waar ze met hun afval heen moeten…
Tot nu toe voelt het fietsen beter dan in Servië. Zelfs de stad Sofia in fietsen gaat soepel, er ligt een fietspad naar het centrum dat wel een opknapbeurt kan gebruiken maar hoera, het is een fietspad.
Bij de Bulgaarse grens zijn we opnieuw de tijdgrens over gegaan en krijgen we er ’s avonds een uur daglicht bij.
We dwalen een dag door de stad op zoek naar een kaart van Bulgarije en de parels van Sofia.
Na enig speurwerk en het bekende kastje naar de muur vinden we eindelijk een boekhandel waar ze ook landkaarten verkopen. Parels zijn gemakkelijker te vinden. Onder de stad ligt nog een stad verborgen die tevoorschijn is gekomen bij de aanleg van de metro. Zo wandel je door een winkelstraat om een verdieping lager over een oude Romeinse weg te lopen. Op binnenterreinen kom je opeens oude Romeinse overblijfselen tegen die door de nieuwbouw wordt omarmd.
Er zijn veel parken die ieder door een eigen publiek worden bezocht, skaters zoeken elkaar op en dagen elkaar uit. Ook de schakers op parkbanken gaan de uitdaging aan, dat kan een collega van een andere parkbank zijn maar ook een willekeurige voorbijganger. Helaas kunnen wij beter fietsen dan schaken.
Synagoge, moskee, Grieks orthodoxe kerken, Rooms katholieke kerken, van buiten te bewonderen en soms ook van binnen.
Tijd om weer verder te gaan richting zuiden. Nog een keer lopen we met onze ontbijtspullen buitenom naar de andere kant van ‘Sofia’ om naar de keuken te gaan. Twee deuren uit, trap af, buitendeur, poortdeur naar de straatkant, blokje om, buitendeur open, trap op, twee deuren door, en we zijn er. Vooral de sleutels niet vergeten anders kom je nergens.
De temperatuur is een stuk minder dan de laatste dagen maar we hebben het al snel warm als we de bergen in gaan. Langzaam zien we Sofia in een miniatuurstad veranderen als we zevenhonderd meter stijgen.
In het hotel waar we overnachten staat midden in de eetzaal een pizza oven, tenminste dat denken we. Het blijkt een gave graftombe uit de Romeinse tijd, ontdekt tijdens de bouw van het hotel. En wat doe je dan, je bouwt er gewoon omheen!
Ook op andere plaatsen zien we resten uit een ver verleden tussen of in hedendaagse bouwwerken.
Wat een serie mooie foto’s van Sofia, wij volgen jullie met veel plezier.
Wij wensen jullie alle goeds van de wereld.
Sofia, gaat naar mijn bucketlist! Zoals deze stad omschreven wordt krijg ik we zijn in.
Hoi Lilian en Ties,
we blijven jullie volgen en mee genieten van al dat moois wat jullie tegen komen.
Kiek uut en geniet verder.
Gerard en Doortje Hermens