Traag fietsen we door Praag, slingerend over trambanen en tussen drukke werkzaamheden door. Op zoek naar een routekaart voor Lilian en bij een kop koffie nog even herinneringen ophalen aan onze fietstocht naar Praag samen met Karel en Herman. De temperatuur voelt al veel aangenamer, dat het regent maakt ons niet uit. Na weken komen de jassen weer eens uit de fietstas. Voor ons is dit prima weer om te fietsen!
We volgen de Moldau om in Melnik aan te sluiten bij de Elbe. Daar hebben een een mooi uitzicht op de ontmoeting van de Moldau met de Elbe maar het kost de nodige zweetdruppels om de hoogtemeters te overbruggen.
In Tsjechië komen we langs de Elbe niet veel campings tegen en de campings die er wel zijn vallen een beetje tegen. Lang geleden ooit fris gestart en daar is het dan bij gebleven. Dat het een en ander is verouderd maakt voor ons niet uit als de douche maar werkt en als het maar schoon is.
Bij aankomst op een camping zien we dweilen en poetsdoeken in de wind wapperen. Aan de hoeveelheid dweilen en doeken te zien moet het met het schone wel goed zitten. Alhoewel … wanneer we ons gaan douchen liggen bij de dames de inmiddels droge dweilen en doeken op de vloer verspreid in de ruimte waar douches zijn.
Lilian stopt voor haar douchebeurt het douchemuntje in de gleuf. Het water is niet echt warm maar het kan net. Het water uit de douchekop komt er met een harde hogedruk straal uit. Van douche ruilen is nu te laat want dat muntje zit er al in. Na zes eindeloze doucheminuten stopt de watermassage abrupt en stapt Lilian gezandstraald met water roze als een varkentje de douche uit. Het douchewater blijkt netjes weggestroomd te zijn naar de ruimte ervoor. Alle dweilen en doeken die er liggen zijn slechts een doekje voor het bloeden, in dit geval een doekje voor de vloedgolf. Morgen weer een nieuwe kans als alles weer droog gewapperd is! Bij de heren mag Ties genoegen nemen met één grote doucheruimte waar geen deur of gordijntje te bekennen is maar waar het water lekker warm is en netjes wegloopt in de putjes.
De eerstvolgende camping ligt tussen twee spoorlijnen waar dag en nacht lange goederentreinen langs denderen. Een eerdere ervaring hiermee was geen succes: ’s nachts worden opgeschrikt van een trein die met oorverdovend kabaal de tent binnen rijdt is niet bevorderlijk voor de nachtrust. De volgende camping ligt onder het viaduct van een druk knooppunt van wegen. Voor deze keer zoeken wij de rust van een kamer in een hostel op.
De Elbe is fijn om langs te fietsen en we kunnen vertrouwen op de bordjes en de ‘stickers’ op de weg. We komen door afwisselende landschappen. De Sächsischen Schweiz maakt met zijn grillig gevormde rotsen indruk op ons. En wij zijn niet de enige die dat vinden, op en langs de Elbe wordt hier heel wat heen en weer gependeld. Het is er druk met fietsers, wandelaars, kanovaarders, pontjes en fietstreinen.
De uitgestrekte landbouwgronden en de kleine dorpen die volgen vormen een groot contrast met de bedrijvigheid in de Sächsischen Schweiz. In de dorpen is geen bewoner te zien en er is niets te beleven, geen winkel, geen café en zelfs geen kerk. Zelfs de Elbe laat zich hier niet zien en er blijven ook niet veel fietsers over.
We zijn dan ook blij verrast als iemand zijn garage als pitstop heeft ingericht. Koffie, thee, limonade, fruit, koek, alles naar keuze en een groot vertrouwen voor de betaling, want ook hier is niemand te bekennen. In de berm staan heerlijk comfortabele tuinbanken met dikke kussens waar je eigenlijk niet meer uit op wil staan. Maar de betonnen wegen en straten van degelijke onverwoestbare kasseien, nostalgie of overblijfselen uit een andere tijd, liggen weer te wachten op ons om verder te hobbelen. We komen sowieso veel geschiedenis tegen met plaatsen als Terezin/ Theresiënstadt, Dresden, Lutherstadt, Dessau.
Wat een geluk dat we deze leegte achter ons kunnen laten wanneer het warmer wordt en en de wind flink toeneemt. Bossen zorgen nu voor een beetje beschutting tegen de zon maar vooral tegen de wind. We slingeren door het landschap, het is vliegen met ruggenwind of alle zeilen bij zetten als hij tegen zit.
Langs de Donau zijn veel watersportverenigingen, maar ook langs de Elbe kom je die genoeg tegen. Wij zijn dol op al die Duitse watersporters die hun terrein en clubgebouw beschikbaar stellen voor kampeerders. We maken weer graag gebruik van een warme douche in het clubgebouw en een mals veldje voor de tent om te slapen. De bar of de koelkast is ’s avonds beschikbaar en ook hier gebeurt dat op alle plaatsen in goed vertrouwen.
Regelmatig wordt het fietsritme onderbroken om een foto te maken “effe wachten”, de vogel te spotten die we horen ” effe stoppen”, of nog een keer goed kijken welke vogel het nu precies is die we zien, “effe kijken”.
Aan het eind van een fietsdag biedt de Elbe verkoeling met een beetje badderen. Zwemmen haalt niet echt uit, de stroming is zo sterk dat je stroomafwaarts moet opletten dat je niet binnen de kortste keren in de Noordzee ligt te spartelen. Stroomopwaarts zwemmen kom je niet ver, het is al een hele kunst om met veel zwemslagen niet verder af te drijven om te voorkomen dat je alsnog in de Noordzee belandt.
