En nu de kortste weg naar Aken om daar de Vennbahn op te gaan. Een voormalige spoorlijn die nu een snelle fietsverbinding is tussen Aken en Troisvierges in Luxemburg.
Maar eerst zoeken we onze weg door de Limburgse heuvels. De eerste kuitenbijters hebben ons al snel te pakken. De kortste weg is vandaag beslist niet de snelste. We dwalen op en af over kleine wegen en stoppen herhaaldelijk om op de telefoon te kijken hoe we snel in Aken komen. Dat zorgt uiteindelijk voor het nodige oponthoud.
Eenmaal in Aken zijn we de stad soepel door en komen uit op de veelbelovende Vennbahn. Een glad asfaltpad, duidelijke bewegwijzering, rechttoe, rechtaan. Een genot na al het gezoek in de heuvels, alleen jammer dat we vanaf Aken vals plat omhoog gaan. Daar hadden we niet op gerekend.
Na een nachtrust in Roetgen pakken we de draad weer op van de langzaam stijgende route. Het duurt even voordat het tempo er in komt. We trappen dapper door en genieten als er een lange afdaling volgt totdat we Malmedy aantikken. Malmedy?!? Dat ligt helemaal niet aan de Vennbahn! Een korte blik op de telefoon maakt duidelijk dat we ergens iets hebben gemist, geen idee waar. Er zit niets anders op om zes kilometer terug te trappen: omhoog! We vragen ons af waar het mis is gegaan…
Dom, dom, in onze vliegende vaart hebben we de afslag naar St Vith gemist. Omdat er maar één pad ligt hebben we al snel niet of nauwelijks meer op de bordjes gelet. De rest van de Vennbahn volgen we probleemloos naar het eindpunt in Troisvierges. We houden de borden nu weer goed in de gaten. Als toetje zitten er op het eind van de rit nog twee pittige klimmen tussen van 10%…
Ons eerste doel: de Vennbahn helemaal fietsen van kop tot staart kunnen we afvinken!