De Limburgse heuvels waren slechts een voorproefje van wat ons in Luxemburg te wachten staat. De heuvels zijn hier hoger, dat betekent langer trappen om boven te komen.
We laten het navigatieprogramma zoeken naar de kortste weg om aan te haken op de route Amsterdam naar Basel. Geen voorkeur voor wegtypes dus alle opties staan open. Dat hebben we geweten! Van brede asfaltweg naar smalle asfaltweg, vervolgens overstappen op een gravel en graspad, eindigen op een wandelpad en naar een uitzichtpunt over een steile trap als hoogtepunt!
Na een uur fietsen begint deze expeditie op een gravelpad dat te steil en te slecht is om naar beneden te rollen op de fietsen. Dan lopen we toch een stukje! Niet beseffend dat we pas twee uur later weer een asfaltweg aantreffen. Omkeren is dan al geen optie meer. We zwoegen en zweten, klunen om onze fietsen naar boven te duwen en vervolgens vol in de rem om stapvoets af te dalen. De trap omhoog naar het uitzichtpunt gebeurt in etappes. Bagage van de fietsen, bagage omhoog dragen, fietsen om de beurt samen omhoog duwen. Na het nodige op en neer lopen wacht de volgende uitdaging: een steile trap van vijftig treden. Opnieuw lopen we op en neer en zorgen nu dat alles beneden komt. Onze benen en armen voelen ondertussen als slappe hap, onze batterij nadert de nul procent. Na een tijdje wordt het wandelpad weer een gravelpad.
Eenmaal terug op het asfalt, snakkend naar koffie, nemen we toch de moeite om een kilometer extra omhoog te fietsen. Met een korte pauze komen onze benen en armen weer een beetje op kracht en rollen we een kilometer terug naar beneden om DE route op te pakken bij Dasburg Brücke. We zijn nog niet klaar met de heuvels, ze gaan hier gewoon verder.
Supermarkten zijn nergens te bekennen op onze route, behalve een kleine kruidenier in Viande met souvenirsprijzen. We zullen het moeten doen met een mager pakje tomatensoep en een stokbrood van de bakker. Dat wordt geen lange fietsdag vandaag, na eenenvijftig kilometer vinden we het welletjes. Gewoonlijk is vijftig kilometer fietsen op een dag voor ons een rustdag, vandaag voelt die vijftig als tweehonderdvijftig kilometer. Het magere pakje soep zal niet helpen om nieuwe energie op te laden. Een flink bord pasta bij de Luxemburgse Chinese Pizzaria aan de overkant van de Ourth brengt redding. Het pakje soep verdwijnt onder in de tas als tweede reserve.
De volgende dag: een nieuwe fietsdag, nieuwe energie, dat de ochtend met regen begint nemen we voor lief. De heuvels, daar kunnen we niet omheen, maar het navigatieprogramma staat voorlopig in ieder geval alleen ingesteld voor verharde wegen!
