Wind, wind, wind.
De wind waar we overdag van profiteren door ons een extra zetje in de rug te geven, laat ons in de avond afkoelen. Warm aangekleed, rug naar de wind, maken we iets te eten klaar en na het eten zoeken we vlug de slaapzak op.
Langzaam maar zeker laat de zon zich weer vaker zien. We wagen het zelfs om in ons t-shirt te fietsen.
“Oh my God, you diserve a hotel!” horen we achter ons een campinggast zeggen wanneer we bij de camping arriveren. Nou, zo lang het niet de hele dag regent vinden we ’s avonds ons tentje prima.
Toch wijken we een zonnige dag later uit naar een hotel. Behalve een glamping, caravanpark, ecocamping, camperplaats en grasveld zonder iets komt er niets op ons pad waar we terecht kunnen of terecht willen komen. We gaan er maar vanuit dat we het hotel hebben verdiend. Het mooie uitzicht op rivier de Nith is een toegift.
Schotland trekt maar onze benen beginnen tegen te sputteren, al die hoogtemeters beginnen er weer in te hakken. Hoe ver willen we nog gaan? De weg terug wordt er niet korter op. Wat gaan het worden, gaan we toch door naar de westkust en het noorden van Schotland of …
Het is mooi geweest. We besluiten om naar Newcastle upon Tyne te fietsen en laten Schotland deze keer verder links liggen.
We volgen Hadrian’s Wall, een verdedigingsmuur ooit gebouwd door de Romeinen op de noordgrens van het Romeinse Rijk in Engeland. Ruwweg loopt de muur, wat er nog van over is, van Carlisle in het westen naar Newcastle upon Tyne in het oosten. Links en rechts verspreidt in het landschap zijn resten van legerplaatsen, villa’s, tempels en badhuizen te vinden.
De muur zien we over de heuvels golven, wij volgen de weg die golvend in een rechte lijn gaat. Traag omhoog, snel omlaag, onze benen langzaam leeglopend. Er zijn weer meer fietsers op pad die ons tegemoet komen. Stiekem zijn we blij met de wind in de rug en de bergen die nu achter ons liggen.
Zodra we bij de Tyne aankomen wordt het rustiger en kunnen we voornamelijk over vlakke wegen en paden fietsen die met de rivier mee slingeren. Het zijn aangename kilometers die we naar Newcastle upon Tyne fietsen, de laatste kilometers omhoog naar het hostel weten we te overbruggen.
Wandelend brengen we nog wat uurtjes door in de stad. Er is volop werk in uitvoering in de oude stad die een lange geschiedenis van scheepsbouw heeft die nu helemaal is verdwenen. Oud maakt plaats voor nieuw. We ontmoeten twee Nederlandse fietsers, vers van de boot, op weg naar Schotland. Na een praatje nemen we afscheid met een welgemeend “Veel plezier!” en tegelijkertijd opgelucht met de gedachte dat wij straks op diezelfde boot stappen naar Nederland met vlakke paden en wegen in het vooruitzicht!
Museumplein, Amsterdam, uh wacht even, we zouden toch vanaf de haven in IJmuiden met een grote boog links om Amsterdam fietsen?!?
’s Ochtends hebben we een traag vertrek vanaf de boot door de paspoortcontrole vanwege Brexit. Eenmaal langs de douane worden we helemaal blij van de vlakke fietspaden en nog steeds met wind in de rug stomen we flink door. Zo komen we vandaag een heel eind!
Totdat we in Osdorp komen, gaan we wel goed? Vervolgens Kinkerbuurt, de Baarsjes, gaan we nog steeds goed? Lilian blijft de aanwijzingen van de ‘TiesTies‘ achter haar nog braaf opvolgen maar heeft steeds meer haar twijfels. Het humeur van de ‘TiesTies‘ wordt er niet beter op en al helemaal niet wanneer we in het centrum van Amsterdam terechtkomen bij het Museumplein.
We worstelen ons door het drukke stadsfietsverkeer en dan lukt het om door Oud Zuid, Bos en Lommer, langs de Amstel door de BIjlmer, Duivendrecht en Diemen de stad en de drukte uit te komen. Veel gefietst en nauwelijks het idee dat we verder zijn gekomen … Gelukkig hebben we de wind mee die ons vooruit helpt, de zon schijnt en het reisgezelschap trapt weer goed gehumeurd kilometers weg.
Aan het eind van de middag komen we bij een kleine camping in de buurt van Doorn uit. Nog één nacht in ons tentje tussen caravans en campers. Waar we naar toe gaan? Naar huis! Waar we hebben gefietst? In het kort: een rondje door Europa. “Dan moeten jullie wel heel graag fietsen.” Tja … Fietsvirus …
