“We zijn er bijna,
we zijn er bijna
maar nog niet helemaal”
Het noorden van Frankrijk voelt door het karakter van de huizen en dorpen aan als België maar zover zijn we nog niet.
Met wind in de rug fietsen we door bossen en langs rivieren. De afstand van de dag wordt bepaald door een betaalbare overnachting die we een vinden in een klein dorp bij een b&b. Of we ook een avondmaaltijd willen? ’s Avonds krijgen we een heerlijke maaltijd, gemaakt door grootvader en geserveerd door kleindochter Zara van acht jaar. Op haar skeelers draait ze rondjes door het huis en schotelt de gerechten voor met een keurige uitleg erbij. Geduldig en langzaam wordt het nog eens herhaald als wij het niet helemaal kunnen volgen. Wij genieten net zoveel van Zara als van de maaltijd.
Een stevige wind blaast ons verder richting België. We komen enkele Santiagofietsers tegen die in omgekeerde richting fietsen en minder geluk hebben met de wind dan wij. Ondertussen valt er miezer uit de dichte grijze bewolking die niet veel later veranderd in harde regen. De koolzaadvelden geven nog een beetje kleur aan de dag. In de loop van de middag gaat het steeds harder waaien met sterke windvlagen. Langs de weg zien we omgevallen vuilnisbakken, bomen en een bouwkraan maar wij houden het recht.
“Nog een ‘bultje’ en dan wordt het vlak”, tenminste volgens Ties. Na dat laatste ‘bultje’ komt er nog een en nog een en nog een en nog …
Over betonplaten en kasseien hobbelen we door Wallonië en pikken een stukje Parijs- Roubaix mee. De Schelde brengt ons naar Tournai en de Dender naar Mechelen. Daar zijn we uit ‘gebonjourd’, het Vlaams klinkt vertrouwd in de oren en tegelijkertijd is het even wennen dat we gewoon Nederlands kunnen praten met de mensen onderweg en dat zij ons verstaan.
Na vijftig kilometer fietsen komen we pas de eerste bar tegen voor een kop koffie. De Belgen drinken hun koffie waarschijnlijk liever thuis?
We vliegen over het oude jaagpad langs de Dender dat er strak geasfalteerd bij ligt. We vliegen Geraardsbergen voorbij zonder de beruchte muur te beklimmen. We zijn onderweg al genoeg andere ‘muren’ tegen gekomen en blijven nu liever het vlakke pad volgen.
In Mechelen overnachten we bij ons eerste Warmshower-adres. We maken een kleine wandeling door Mechelen en zijn verrast door het verrassend mooie oude karakter van de stad. ’s Avonds worden we na een warme douche bij de gastvrije Peter en Tin verwend met een heerlijke maaltijd en fijne, gezellige tafelgesprekken. Na een stevig ontbijt nemen we de volgende ochtend afscheid van elkaar. Verder langs de Nete naar het Albertkanaal.
In Lier bewonderen we bij de Zimmertoren het astronomisch uurwerk en drinken we ‘koffiekes’ met een stukje taart erbij voor astronomisch hoge prijzen. We bezinnen ons over de overnachting …
Opnieuw een stevige wind die ons in de richting van Nederland blaast. Met de zon erbij is het aangenaam maar tijdens de lunch valt er kort een sneeuwbui en is het direct veel kouder. We stappen snel weer op de fiets om het warm te krijgen. Gelukkig laat de zon het niet lang afweten. Ondertussen bezinnen we ons over de overnachting …
… en dan zijn we terug in Nederland, fietspaden, keurige tuintjes, alles netjes geordend. Huizen bij huizen, winkels bij winkels, bedrijven bij bedrijven. In Reusel vieren we een klein feestje op onze thuiskomst in Nederland en we bezinnen ons over de overnachting …
We zouden door kunnen fietsen naar Uden als we niet hadden afgesproken om zondag thuis te komen. We zouden in een hotel kunnen overnachten als die niet zo duur waren voor enkel een douche en een bed.
We zouden ons tentje nog een keer kunnen opzetten als het vannacht niet zo koud zou zijn.
Zullen we dan toch … gewoon als afsluiting … ach, waarom niet …
In Best vinden we een camping aan onze route die al geopend is. We zoeken een plekje dat enigszins windvrij is. We vinden een keuken waar we windvrij en warm onze laatste reserve maaltijdpakketten eten. Douchen slaan we over, die warme douche is immers al weer vergeten als we buiten in de kou staan. We kruipen met sokken en lange fietsbroeken aan in onze slaapzakken. Alleen de neuzen krijgen het koud, af en toe duiken we helemaal onder in de slaapzak om de neus warm te krijgen. Niet te lang want dan ruiken we onszelf te nadrukkelijk.
Het laatste stukje naar Uden voelt vertrouwd, de maanden lijken eerder weken dat we onderweg zijn geweest. En dan na maanden fietsen door Europa:
“We zijn er: THUIS!”
We hopen dat iedereen een beetje heeft genoten tijdens het ‘meefietsen’. Dankjewel voor alle lieve, leuke, fijne reacties die op een of andere manier bij ons terug zijn gekomen!
De komende weken nemen we de tijd voor het onderhoud van de fietsen, de was, kleine klusjes genieten van huis en tuin maar vooral om met iedereen bij te praten over de laatste maanden. Dus lieve mensen, voel je vrij om binnen te wippen op de fiets of anders en weet dat de koffie of thee klaar staat!
Wel handig om vantevoren een berichtje te sturen want het zou zo maar kunnen dat we ergens onderweg zijn op de fiets. Korte tochtjes in de buurt maar wel met plannen om in de maanden mei, juni, juli en een stukje augustus, nog een langere tocht te maken want het fietsvirus laat ons niet los. De nieuwe vertrekdatum laten we nog weten!
Wordt vervolgd!
