Genietend van de zon op een terras ergens in een Frans dorp op een pleintje horen we Engelse gesprekken om ons heen. Eerder zijn we al drie Engelsen op wielrenfietsen tegengekomen met wie we een gezellig Engels praatje hebben voordat we verder fietsen naar de koffie. ’s Middags tijdens de lunch op een terras in de zon in een ander Frans dorp zitten we opnieuw tussen Engelsen. Het zou zo maar kunnen dat we ergens in Engeland zijn beland. Als Ties er een opmerking over maakt worden we er meteen op gewezen dat we toch echt in Frankrijk zijn. Dit weer bestaat immers niet in Engeland!
Een aantal dagen eerder hebben we de rit over de Pyreneeën in kortere stukken geknipt om nog blij te blijven tijdens het klimmen. Dat is goed gelukt en we zijn nog blijer wanneer we twaalf kilometer naar beneden slingeren. Nog een laatste kop koffie met lekkers in Spanje en dan fietsen we Frankrijk binnen.
Na al het rollende Spaans klinkt het Frans ons vertrouwd in de oren. Wel moeten we wennen aan de Franse prijzen, onze euro’s rollen weer sneller dan we sinds maanden gewend zijn.
Het is zoeken om een redelijk geprijsd adres te vinden om te overnachten dat ook nog vrij is. Vooral in Angouleme is dat lastig, er is niets meer beschikbaar.
Nu de Pyreneeën achter ons liggen wordt het landschap glooiender. Wat blijft zijn de rustige wegen met bermen waar we nu weer volop lentebloeiers zien staan. Thermoshirt en jas kunnen uit, de lange fietsbroek wordt ingeruild voor de korte fietsbroek want de temperatuur loopt weer op.
In Landres rijden we over stille, lange, rechte wegen met links en rechts stille productiebossen. De bomen staan in lange, rechte rijen en er is weinig te zien aan dieren en planten. Zelfs de verkeersborden waarop normaal voor overstekend wild wordt gewaarschuwd ontbreken. We worden helemaal blij als we wilde narcissen zien!
De korte fietsbroeken waren wel erg optimistisch want de volgende dag brengen we fietsend door in regen en tegenwind, domweg kilometers maken over eentonige maar vlakke wegen, dat dan weer wel, tussen levenloze bossen en door zielloze dorpen. Dorpen die enkel bestaan uit huizen, er is geen kerk, geen plein, geen winkel, geen café of bakker te vinden.
Wanneer we de rivier Garonne oversteken verandert het landschap. De productiebossen maken plaats voor uitgestrekte wijnvelden en dorpen met een hart. Dorpen waar naast de huizen een kerk, een plein, een winkel, een cafe of bakker is te vinden. Met wat geluk is er een café en een bakker. De Franse café’s verkopen koffie maar geen lekkers en de Franse bakkers verkopen lekkers maar geen koffie. Gelukkig is het heel gewoon om bij een bezoek aan een café ook even bij buurman bakker binnen te lopen voor wat lekkers om er vervolgens in het café bij de koffie van te genieten.
Ondertussen zouden we dronken kunnen worden van alle wijn die bij de vele chateaus wordt aangeboden. Rondom en in Saint Emilion lijkt het leven helemaal uit wijn te bestaan.
Na regen komt zonneschijn maar na twee dagen tegenwind hebben we nog steeds tegenwind.
Omdat er in Angouleme geen betaalbare overnachting meer is te vinden staan we voor de keuze: maken we er een lange dag van voorbij Angouleme of een korte. We hebben tijd genoeg dus wordt het een korte dag. Als onze gastvrouw bericht dat ze niet eerder dan drie uur thuis kan zijn trappen wij een tandje lager. Daar hoeven we niet erg ons best voor te doen omdat er genoeg heuvels zijn die ons tempo vertragen. We blijven langer dan gewoonlijk op de terrassen plakken om dan weer traag verder te gaan. Desondanks komen we te vroeg aan bij ons logeeradres en wachten in de zon op onze gastvrouw.
Als ze thuis komt worden we gastvrij ontvangen en dan laat ze ons weer achter in haar huis want zo meteen begint de rugbywedstrijd tussen Frankrijk en … Engeland. Ja, hier in ‘little Britain’ kan dat heel spannend worden! Wij horen morgen bij het ontbijt wel hoe het is afgelopen.
Door ons gebrekkige Frans verlaten we om tien uur Casa Sana anders hadden we er nu nog gezeten. Sandrine en haar man zijn fijne, gastvrije mensen bij wie we ons thuis voelen. En de rugbywedstrijd? In het voordeel van Frankrijk maar de sfeer in het café tussen de Engelsen en Fransen was goed!
We vertellen ook dat het niet was gelukt om in Angouleme een overnachting te regelen, wat we vreemd vinden want het is een grote stad, er zijn veel accomodaties en het is geen hoogseizoen. Nee, maar dit weekend is wel het ‘The International Comic Festival’ weet Sandrine ons te vertellen. Helaas houden dus alle helden uit de stripverhalen voor ons een bed bezet!
