Twee dagen rondstruinen door Lissabon, omhoog door steile straatjes en over lange trappen, genieten van de uitzichten over de stad, afdalen door weer andere steile straatjes en over andere lange trappen, op zoek naar verrassende hoekjes.
Na twee dagen Lissabon fietsen we langs de Taag traag de stad uit. De Taag wordt steeds breder om uiteindelijk in de Atlantische Oceaan uit te komen. Langs de kust gaan we verder naar het noorden alhoewel we weinig van de kust zelf zien. De afslag naar het meest westelijke punt van het Europese vasteland kunnen we natuurlijk niet voorbij laten gaan. Het voelt weer als een kleine overwinning als we bij Cabo de Roca staan.
In de hostels waar we overnachten zijn we vaak de enige gasten. We zijn dan ook verrast als het hostel in Ericeiras aardig bezet is. Als twee krasse knarren voegen we ons tussen de jonge surfers. Het gaat als een lopend vuurtje rond dat er twee fietsers uit Nederland overnachten. De een na de ander vraagt of wij die fietsers zijn en informeren geïnteresseerd naar onze reis. ’s Avonds worden we uitgenodigd om aan te schuiven bij een gezamenlijke maaltijd. Er hangt een fijne sfeer in het hostel, een groep individuen met een gezamenlijke passie waar tegelijkertijd ruimte is voor anderen met een hele andere passie. Er is geen telefoon te zien, iedereen gaat respectvol met elkaar om, de verschillende nationaliteiten spreken Engels met elkaar. Een van de jongens zingt mee met een nummer van Jimi Hendrix. Ties vertelt hem dat het al een heel oud nummer is. “No …” Een mond valt vol ongeloof wagenwijd open als Ties zegt dat de zanger al was overleden voordat de jonge surfer was geboren. Fijne, leuke gesprekken en een gezellig kaartspel later zoeken wij ons bed op terwijl de surfers nog even door gaan met feesten. Onder het wakend oog van Bob Marley vallen we al snel in slaap.
Als wij al weer bijna aan de dag beginnen kruipt om zes uur ons kamermaatje in bed.
We nemen afscheid en golven over de weg verder. Tijdens onze koffiestop zijn we het samen eens dat we niet het mooiste stuk fietsen. Drukke weg, veel bebouwing en we zien geen druppel van de Atlantische Oceaan, we hebben ons het fietsen langs de kust anders voorgesteld. Laten we het nog een dag bekijken om dan de plannen eventueel aan te passen. Als we daarna een zijweg inslaan voelen we ons al beter, heerlijk rustig en uitzicht op de Atlantische Oceaan ook al is dat nog in de verte.
We fietsen over steil golvende paden terwijl we surfers in het water op de juiste golf zien wachten. Uiteindelijk fietsen we vandaag niet veel kilometers maar wel pittige. Onderweg krijgen we ongevraagd gezelschap van een zwerfhond, hij loopt kilometers met ons mee. Wanneer we bergaf gaan hopen we dat hij achterblijft maar zodra we weer omhoog gaan trippelt hij weer vrolijk naast ons mee. Na een laatste lange afdaling lukt het hem niet meer om aan te haken. Agressieve zwerfhonden zijn niet fijn maar een zwerfhond die zo vrolijk meeloopt voelt ook ongemakkelijk. Hopelijk vindt hij iemand die voor hem kan zorgen …
De hoge golven blijven de aandacht trekken en ons imponeren. In Nazare kunnen de golven een hoogte van dertig meter bereiken, ongelofelijk! Die zien we niet als wij er zijn maar wij zijn al onder de indruk van drie meter hoge golven.
Nog even aan de kust genieten van het uitzicht en de nooit vervelende golven voordat we weer afdraaien naar het binnenland. Een Duitser die al tientallen jaren met zijn camper onderweg is nodigt ons uit om iets te drinken.
Na kilometers fietspad, flinke tegenwind en een laatste stuk omhoog trappen worden we aan het einde van de dag op ons overnachtingsadres bij Odette en Fabien verwend met wijn en een heerlijke soep met lekkere hapjes erbij.
Uitgerust en uitgezwaaid glijden we langs rivier de Mondego over vlakke paden verder landinwaarts.
In Vila Pouca da Beira vinden we nichtje Tiny met Leo, twee gastvrije mensen op een mooie plek in Portugal waar wij even van mogen meegenieten. En genieten doen we! Ondertussen wachten we op een pakketje uit Nederland dat moeilijker te bezorgen blijkt dan gedacht. Gelukkig kan Tiago, een jongeman uit het dorp, aan de telefoon in het Portugees duidelijk maken waar het pakketje bezorgd moet worden. Daar zijn we geweldig mee geholpen en de volgende dag wordt het alsnog bezorgd. Na de nodige klusjes, koffie, wijn en gezelligheid nemen we weer afscheid.
