Het jaarlijkse Sinterklaasfeest gaat aan ons voorbij … Alhoewel, in onze fietsbubbel met seizoenen die door elkaar lopen en we dagelijks bezig zijn met fietsen, eten en overnachten, is het iedere dag weer een ‘surprise’.
Fietsend over het mooie Sardinië, een eiland zo groot als Nederland, worden we verrast met afwisselende landschappen. We beginnen in een vlak gebied met vooral landbouw, kruipen omhoog naar een plateau met stenen muurtjes en natte gronden waar diepe kloven het water afvoeren. Vervolgens dalen we af naar de kust met de steile bergwanden.
Het weer is net zo afwisselend, na een dag zon kan het weer een hele dag regenen. Als we ’s ochtends wakker worden van onweer met flinke buien kiezen we er voor om een stukje met de trein te gaan en bekijken we in Marconer wel wat we doen: daar blijven of verder fietsen. Tegen de tijd dat we aankomen is het onweer weg en trappen wij in de overgebleven regen het korte stuk naar Bosa. Om ons heen stroomt het water aan alle kanten en over de weg naar beneden.
Klimmend en dalend volgen we de kustlijn, genietend van de uitzichten en de metershoge bulderende golven. De stille weg en het zonnige weer maken het helemaal af. Onderweg zien we buizerds, torenvalken, slechtvalken, een groep van vijftien vale gieren, koereigers, een barbarijse patrijs en een onbekende die zoeken we nog wel op.
We genieten van de rust buiten het hoogseizoen, dat betekent ook dat veel is gesloten. Tot nu toe levert dat voor het overnachten geen probleem op, veel restaurants zijn wel gesloten en in de dorpen blijft dan alleen de Italiaanse pizza over. Als het mogelijk is geven we er de voorkeur aan om ons eigen potje pasta te koken.
De Italianen houden van ‘dolce’ en dat begint al bij het ontbijt, een croissant met zoete vulling, toast met jam en honing. Lekker voor een keer maar voor de nodige energie hebben wij liever een stevig ontbijt van brood met kaas en een flinke kom muesli.
In Porto Torres brengen we de resterende dagen op Sardinië door en meteen de laatste dagen in Italië. Een paar rustdagen, wassen, lezen, de fietstassen en inhoud luchten in een appartement vlakbij de haven. We dachten met dit appartement op de drempel van de kade voor de veerboot te zitten maar die blijkt ondertussen te zijn verhuisd naar een andere kade verderop.
Kaartjes regelen voor de veerboot naar Spanje, onze volgende bestemming, is zo gepiept. Twee maal een FCS – formulier invullen om Spanje in te mogen kost veel meer tijd.
Jaren geleden was Barcelona het eindpunt van een van onze fietstochten, nu pakken we daar de draad op om het Spaanse land verder in te fietsen.