Fijne rustdagen in ‘ons’ appartement dat is voorzien van alle gemakken. We maken dankbaar gebruik van de wasmachine en hangen de was in de kamers te drogen terwijl het buiten hard waait maar helaas ook regent.
Het appartement is eigenlijk te groot voor ons tweeën. Genoeg plaats voor nog twee fietsers die we van een terras plukken tijdens een wandeling.
Het is weer droog, de zon schijnt en het waait behoorlijk. We maken nog een laatste wandeling in Porto Torres, een stuk langs de zee, langs de haven en weer terug door het dorp. Ach, laten we ook nog een keer over het pleintje lopen. Daar zien we twee fietsen met bagage staan, dan moeten er ook twee fietsers in de buurt zijn.
Op een terras ontdekken we Bruno uit Uruguay en Frederico uit Argentinië. Wij sluiten aan met koffie en ondertussen wordt er druk gekletst. Ook zij gaan morgen met de ferry naar Barcelona en van daaruit door naar Ibiza waar ze wonen en werken.
“Waar overnachten jullie”, tja ze gaan zo een plekje zoeken ergens buiten het dorp. Wij kijken elkaar even aan en bieden Bruno en Frederico een slaapplaats in ‘ons’ riante appartement aan. Daar hoeven zij niet lang over na te denken.
Met zijn vieren lopen samen terug en sjouwen de bagage naar boven. We laten onze gasten de twee extra bedden zien maar daar mogen ze helaas alleen van dromen en ook de tweede badkamer blijft op slot. Frederico wordt helemaal blij als hij de grote keuken ziet en biedt spontaan aan om voor ons vieren te koken.
Zo hebben we op onze laatste avond in Italië toch nog een heerlijke maaltijd wel met een Argentijns tintje!
Na een gezellige etentje zoeken we de nachtrust op en worden de zitbank en de vloer eerlijk door onze gasten verdeeld.
De volgende ochtend staan we met z’n vieren om vijf uur buiten om naar de haven te fietsen.
De boot komt met uren vertraging de haven binnen, op zee hebben we flinke tegenwind, tijdens de tocht vallen de motoren even stil maar uiteindelijk komen we dan toch nog in Barcelona aan. Uren later dan verwacht nemen we na een lange dag op de kade afscheid van Bruno en Frederico. We fietsen nog een stukje samen tot wij afdraaien en een minuut voor twaalf voor ons hotel staan. We zijn in Spanje!!!
Ook in Barcelona doen we het rustig aan en laten ons niet leiden door een afvinklijst van bezienswaardigheden. We genieten nu in december van een stad die veel rustiger is dan tijdens ons vorige bezoek in augustus.
We zoeken de fietsenmaker op voor de oliewissel van onze versnellingsnaven dat om de vijfduizend kilometer nodig is. Wij sjouwen in de bagage een reserve setje mee maar als het op onze route zo uitkomt maken we gebruik van een fietsenmaker. Scheelt weer een postpakketje plannen vanuit Nederland.
Een bezoek aan het Picasso museum verveelt ons nooit want de productiviteit en de veelzijdige werken van Picasso blijven indruk maken. We zien ontelbare schetsen en kleinere werken uit zijn jeugd die door zijn zus Lola liefdevol en met zorg zijn bewaard voordat anderen dat van haar hebben overgenomen.
Na een fietspauze van zes dagen is het heerlijk om weer op de fiets te stappen. De hele korte en soms koude dagen waarop we onze afstanden hebben afgestemd worden langzaam weer langer. De Spaanse zon laat zich zien en we hebben er een half uur daglicht bij.
