“Hey, hallo!” Hey, hallo???
We zitten op een dorpspleintje ons brood te eten als plots Stef achter ons staat. Een fietsgenoot die we een eeuwigheid geleden in Skagen en Göteborg hebben ontmoet. Nu, vier maanden en vele omzwervingen door Europa later zien we elkaar weer. Wat een leuke verrassing!
We eten samen wat, we praten bij, fietsen een stukje samen op en nemen weer afscheid. Goeie reis en tot ziens, waar dat ook mag zijn!
Athene ligt ondertussen al weer ver achter ons. We waren al een beetje voorbereid na de intocht dat de stad uitkomen tijd nodig heeft. Het is zaterdagmorgen en langzaam wordt de stad wakker en het verkeer drukker. Ondanks dat we afdalen naar de kust komen we niet onder een steile helling uit. Dat betekent een afstappertje, zowel naar boven als naar beneden lopen.
We nemen de veerboot naar Salamina, een klein eiland voor de kust van Athene. Daar fietsen we over het eiland naar de andere kant om weer een veerboot naar de overkant te nemen. Dat scheelt een paar heuvels maar vooral de drukte van de stad.
De zon fietst met ons mee. Langs de kust, met aan de ene kant zee en aan de andere kant steile bergen genieten we van het landschap. Tussen olijfbomen, amandelbomen, sinaasappelbomen, citroenbomen, granaatappelbomen en vijgenbomen door en langs struiken die nog volop in bloei staan. Toch nog even zomer voor ons!
Bij Isthmia steken we het kanaal van Korinthe over. Het kanaal is een belangrijke verbinding tussen twee zeeën en het heeft een lange geschiedenis van plannen voordat het graven van het kanaal daadwerkelijk is uitgevoerd. Nadat we het kanaal zijn overgestoken wisselen de kust en de bergen voor ons van plaats. Zagen we eerst links van ons de zee, nu ligt de zee aan onze rechterkant en met de bergen is het omgekeerd.
En in het mooie Griekse landschap zien we overal rommel … Het plastic tijdperk laat ook hier duidelijk zijn sporen na.
Ook bijzonder de vele onafgebouwde gebouwen en woningen waarbij we ons afvragen wat het is geweest of wat het zou moeten worden. Verlaten bouwwerken die er afgetakeld uitzien voordat ze ooit helemaal zijn afgewerkt of in gebruik genomen.
We komen veschillende fietsers tegemoet, waarschijnlijk op weg naar Athene. Behalve Stef dan die op weg is naar het noorden en wij, maar wij weten onze richting nog niet precies.
Na een lekkere fietsdag met wind in de rug begint het weer ’s middags te veranderen. Een regenbui maar vooral de wind die krachtiger wordt. Van alle weersomstandigheden is de wind onze grootste vriend bij ruggenwind maar tegelijkertijd onze grootste vijand bij tegenwind! Tegen alle andere weersomstandigheden kunnen we ons kleden of ons tempo aanpassen maar de wind, daar zijn we aan overgeleverd.
De rest van de avond en de hele nacht blijft het stevig waaien. Als we de volgende ochtend op weg gaan waait het nog steeds behoorlijk. De brug die we willen oversteken van Peloponessos naar Centraal Griekenland is afgesloten voor fietsers en voetgangers. We kijken of de veerboten varen maar zodra we op de kade komen worden we bijna weggeblazen. De veerboten liggen te schommelen aan de kade en na honderd meter fietsen keren we om, terug naar het appartement waar we nog een nacht kunnen blijven. Met deze wind gaan we niet fietsen maar maken er een rustige rustdag van.
