Zonder knutjes is het knusjes in de hut. We verlaten de stille camping weer net zo leeg en stil als dat we hem aantroffen. Na dagen van leegte en stilte is de stadse drukte van Rovaniemi wel even wennen, evenals de drukke, dure camping. Toch blijven we nog een dag om het Artikum te bezoeken. Een museum verbonden aan de universiteit waar je meer kunt ontdekken over de natuur, cultuur en geschiedenis van het gebied boven de Poolcirkel. Een grote collectie opgezette dieren laat ons zien wat we allemaal niet hebben gezien en dat is heel wat. We zijn blij met wat we wel hebben kunnen spotten in dat grote uitgestrekte gebied.
Nu we Rovaniemi verlaten en de Poolcirkel boven ons laten zijn we voor ons gevoel daadwerkelijk op weg naar het zuiden. Langzaam komen we door steeds meer bewoond gebied.
We vinden een camping bij een hotel wat in Finland heel gebruikelijk is. Een mooie, kleine camping waar het douchen bijzonder is geregeld. De douches zijn bij de sauna en aan de receptie is ons al verteld dat er voor mannen en vrouwen twee aparte tijdsblokken zijn voor het gebruik van de sauna. Voordat we door hebben dat er ook voor de douches een heel tijdschema is voor mannen en vrouwen apart heeft Ties zich al, per toeval, netjes binnen de mannentijd gedoucht. Lilian doet ook een poging maar wordt door een tamelijk blote Finse saunagebruiker erop gewezen dat ze voorlopig nog niet aan de beurt is. Gelukkig is er ook een fijne keuken waar we kunnen wachten en ondertussen gebruik maken van de wasmachine zonder rooster.
De Poolcirkel voorbij betekent ook dat de nacht weer groeit en het langer donker is, tenzij je je tent onder de enige lantaarnpaal van het veld opzet! Floep, zodra het begint te schemeren worden we in de schijnwerper geplaatst. Voordeel is dat we aardig gewend zijn aan vierentwintig uur daglicht.
Na Keminmaa fietsen we over een fietspad parallel aan de E4 met af en toe een lus over grind- en zandpaden. Bij een van de zandpaden stoppen de wielen van Lilian spontaan in een los zandbed en tja, dan val je om als een zandzak. Gelukkig blijft de schade beperkt tot wat stofhappen.
We willen nog een dertig kilometer doorfietsen maar dan houdt het fietspad op, de enige mogelijkheid is over de E4 verder, niet echt aantrekkelijk. We besluiten om te keren en de camping van een paar kilometer terug op te zoeken, net voordat de regen valt. Als we informeren naar alternatieven blijkt er niets anders op te zitten dan toch een stuk over de E4 te gaan. De weg wordt onder handen genomen en opgekrikt, aan het fietspad zijn ze nog niet toe gekomen en even vergeten waar de fietsers nu moeten blijven.
Zondag vroeg uit de veren om de dertig kilometer snelweg te overbruggen voordat het zondagverkeer op gang komt. Dat lukt aardig, maar af en toe een passerende auto of vrachtwagen. Omdat er nog aan de weg wordt gewerkt is de linker rijstrook vrij om te fietsen en komt het verkeer met vijftig kilometer voorbij in plaats van honderd. En plots is er eerder dan verwacht toch weer een fietspad waarover we rustig verder kunnen en is Oulu niet ver meer. Hier blijven we nog een dag en verwennen onszelf en de fietsen met de luxe van een onderdak in het centrum.
