Vanaf de bank kijken we naar buiten, “Stukje fietsen?” “Met dit weer? Het blijft voorlopig nog wel even regenen en dan die wind, die maakt het nog kouder. Nee, laten we vandaag maar met een boek lekker binnen op de bank blijven.“
Met de bank thuis en wij ver van huis gaan we toch weer op pad. Zondag zijn we na een boottocht van vier uur op een nat Lofoten aangekomen maar de eerste indruk is meteen overweldigend. Vanuit zee doemen de bergen in de bewolking hoog voor ons op. Ondanks de bewolking en regen, of misschien wel dankzij de bewolking en regen ziet het landschap er imponerend uit. Dat het nat en koud is valt fietsend altijd weer mee en de fietstassen zijn weer een beetje lichter nu we meer laagjes kleding aantrekken.
De Lofoten remmen ons tempo af door twee redenen: er zijn voldoende campings en we genieten te veel van de indrukwekkende natuur, ieder moment een ander plaatje, om snel door te gaan. Tussen de bewolking door krijgt de zon af en toe de kans om er door te prikken om dan een fractie van het landschap in het spotlicht zet. We komen ogen te kort …
De oostkust met de imponerende bergen vormt een groot contrast met de westkust waar parelwitte stranden te vinden zijn. Als de zon zou schijnen een tropisch paradijs …
Vandaag worden we met een kleine vissersboot het fjord over gezet en zien de Lofoten weer vanaf zee. Een cadeautje als we tijdens de tocht ook nog vier zeearenden zien.
Iedere keer als we in de regen fietsen zijn we eensgezind en dromen van een bed onder een dak in het vooruitzicht. Iedere keer als we dan op een camping aankomen is het droog en zetten we eensgezind ons tentje weer op terwijl de natte spullen drogen in de wind. Er is altijd wel een warme keuken te vinden, onze matjes liggen prima en de slaapzakken zijn lekker warm, meer hebben we niet nodig. De kunst van het inpakken tijdens regen beheersen we ondertussen ook al perfect.
