Frederiksoord, Willemsorde, Wilhelminaoord, we komen voorbij de voormalige koloniën van de Maatschappij van Weldadigheid oftewel het ‘Pauperparadijs’. Een nobel bedoeld plan maar het is de vraag of het werkelijk een paradijs was voor de ‘paupers’.
De Friese wateren met bruggen, bruggetjes en pontjes hebben we inmiddels achter ons gelaten. Na meer dan honderd kilometer in de benen zien we een kleine camping waar we ons tentje op zetten. ‘s Avonds lezen we nog eens na wat de mogelijkheden zijn voor Duitsland, zover wij het begrijpen kunnen we verder. Als het dan zover is toch even peentjes zweten over hoe dat zal gaan in Duitsland. We voelen twee boetes in onze nek hijgen en zijn we welkom op een camping? Vandaag gaan we het ervaren!
We fietsen in Emmen naar het station want daar start de Jutlandroute die ons naar het noorden van Denemarken zal brengen. Zonder kaart en knooppunten is het even stoeien met de navigatie op de telefoon. Geen beeld, telefoon die weer uitgaat, batterij die energie vreet, na wat opstart akkefietjes verloopt het navigeren op rolletjes.
Over een groen weggetje sluipen we de Duitse grens over en niemand die ons tegen houdt. De eerste tien kilometer komen we al helemaal niemand tegen. Alsof er niets aan de hand is fietsen we in Duitsland. Bij de camping aangekomen gaat het al net zo vlot, we hebben een Duitse wappie voor ons die alles maar onzin vindt en ons een plekje aanbiedt met picknicktafel. Nee, inschrijven hoeft niet en een sneltest ook niet, allemaal gedoe en de chef is er morgen pas weer, dan zijn wij al weer vertrokken.
Die grenze 
Mein name ist Haase
We zijn in Duitsland! Waar hebben we ons zo druk om gemaakt. Maar… voordat Denemarken bereiken hebben we zeker nog wel vijf overnachtingen nodig, of ze overal zo soepel zijn als vandaag???