‘Reizen naar het buitenland weer toegestaan‘.
We zien de kaart van Europa héél langzaam van rood naar oranje kleuren. Dat klinkt positief maar zijn de landen rondom Nederland ook bereid om ons te ontvangen zonder toeters en bellen, dus zonder testen en quarantaine??? Op dit moment ziet het daar nog niet naar uit.
Tot de dag van ons vertrek kan het een verrassing zijn welke richting we op gaan. Fietsen we volgens plan A naar Duitsland, door naar Denemarken en vervolgens Noorwegen. Of wordt het plan B, maken we eerst een of meer opwarmrondjes door Nederland? Nog veel vraagtekens maar dat we gaan staat vast!
Op een vliegtuig stappen, plan C, is de laatste of eigenlijk geen optie want we gaan tenslotte fietsen. Daarbij komt onze vliegangst om de hoek kijken, bij Ties iets meer dan bij Lilian. Hoezo vliegangst, wat kan er nu gebeuren, zoveel anderen zijn ons voor gegaan en heelhuids aangekomen, maar toch….
De meest slechte scenario’s komen voorbij. We krijgen het al benauwd als we er aan denken wat er allemaal mis kan gaan. Deze vliegangst zou voor slapeloze nachten kunnen zorgen, onrust tijdens de vlucht en paniek bij aankomst.
Wat als…. een angst waar geen medicijn of mascotte tegen op is gewassen.
Onze vliegangst bestaat niet over het heelhuids aankomen van onszelf en het vliegen op zich maar: de fietsen!!!
Dat begint al voor het opstijgen met het organiseren van dozen, fietsen gedeeltelijk demonteren en inpakken. Daarna moeten we de fietsen overlaten aan vreemde handen en volgt het laden, vervoer en lossen.
Te veel en te vaak komt ‘wat als’ voorbij. Onze angst om te starten met een vliegtuigvlucht en na de landing met pech of in het ergste geval zonder fiets aan te komen schrikt ons af. Liever blijven we met beide benen of in ons geval met beide wielen op de grond ook al is dat voorlopig op Nederlands bodem!