Ons eerstvolgende doel is Helsinki maar welke weg nemen we daar naar toe vanuit Oulu?
Plan A: de Eurovelo 11 volgen die voornamelijk over de E75 gaat. Na onze eerste ervaringen met fietsen op een snelweg: geen optie!
Plan B: de Eurovelo 10 die langs de kust gaat maar de eerste vierhonderd kilometer vanaf Oulu bijna helemaal over de E8 gaat, niet echt aantrekkelijk!
Plan C: een eigen route door het binnenland met de duizend meren en een veelvoud van duizend aan muggen en knutjes!
Trotseren we de snelweg of de steekbeestjes?!?
Dilemma! Dilemma!
Na lang dubben wordt het plan D: van Oulu met de trein naar Seinajoki en vanaf daar de kust opzoeken om naar Helsinki te fietsen. Treinkaartjes voor onszelf en de fietsen worden geregeld: twee zitplaatsen in wagon 5, een fiets in wagon 1 en een fiets in wagon 4. Dat wordt nog een uitdaging morgen om alles binnen vertrektijd op zijn plaats te hebben!
De volgende dag zijn we op tijd bij het station waar de trein al klaar staat. Het is puzzelen met fietsen en bagage maar de conducteur is erg vriendelijk en behulpzaam, dat geeft lucht. We hebben voldoende tijd om de fietsen en onszelf te installeren in de verschillende wagons. Dat wordt straks een ‘ren je rot!’ opgave om alles weer op tijd uit de trein te krijgen.
We zorgen dat we ieder op tijd bij de fiets en bagage staan en uiteindelijk verloopt het uitstappen soepeltjes. De conducteur vraagt nog even of zijn hulp nodig is. Nee hoor, achteraf viel het reuze mee, weten we dat ook weer.
Het reizen met de trein laat je de achterkant van stad en land zien, voor Finland is dat niet zo verschillend met de voorkant: bos, bos en nog eens bos en dezelfde vooral functionele bebouwing in een plaats.
Seinajoki is een grotere plaats dan we hebben verwacht, we zoeken de camping op waar het erg rustig is en een gloednieuw gebouw voor sanitair en keuken op ons staat te wachten. De verf is nog nat….
Vannacht heeft het genoeg geregend om de onderkant van de binnentent nat te maken, voor de rest blijft alles droog. Omdat er vanaf drie uur regen wordt voorspeld willen we vandaag op tijd stoppen zodat we de tent droog kunnen opzetten.
Evenals de vorige camping ziet deze er stil en verlaten uit. We hebben de laatste dagen wel gezien dat de scholen in Finland weer zijn begonnen, zou het zomerseizoen er op zitten? Voor ons geen probleem, we hebben nu ieder een eigen (koude) sauna ter beschikking, een hele keuken en een droge zitplek met open haard. Laat die regen nu maar vallen!
Opnieuw merken we dat we het stille noorden verlaten hebben. De stippen op de kaart zijn nu daadwerkelijk kleine of grote plaatsen met meer of minder voorzieningen. We maken dan ook meteen gebruik van het Kaffe dat we tegenkomen voor koffie met een chocoladepunt voor Lilian en een perzikpunt voor Ties. De zoete perzikpunt blijkt een hartig vistaartje te zijn met een garnaal in plaats van perzik, tijd om de brillen weer eens te poetsen.
Als de chef de chocoladetaart pakt om er een punt van af te snijden, plof, valt de hele taart op de vloer, daar gaat zijn winst van de dag! Gelukkig voor Lilian is er een tweede taart, en gelukkig voor de chef wordt er even later een bus met zeventigplussers gelost voor een koffiestop, komt zijn dag toch nog goed!
Hoi Lilian en Ties,
Ik ben er eens goed voor gaan zitten: Wat een geweldig avontuur. Ik heb genoten van de verslagen en foto’s. Hopelijk loopt het vervolg net zo gesmeerd: af en toe hindernisjes, maar samen komen jullie er altijd weer uit.
Ineke Smits
Dus er staan zoveel bomen dat je de bossen niet meer ziet……
Hiep-hiep-hoera voor de trein, dan ben je ook verzekerd van een mooi traject.
Wat een kostelijke reis.
Wat een gepuzzel, kies je voor je fiets of je partner ? je wil ze geen van beiden kwijtraken 😉
Ik zou het wel weten met zoveel bomen en water…. snel doorreizen. en dan is een stukje met de trein ook een verademing.
Terug van de Noordkaap spreiden de reizigers zich en velen hebben ook niet zó lang de tijd als jullie.
Langzaam overschakelen naar het volgende doel …. en …. blijven genieten.