12 juni 2022

Weg uit de drukte van Dublin hebben we vijfentwintig kilometer nodig voordat het echt rustig wordt op de weg. We fietsen door de Wicklow Mountains naar het zuiden en vinden een camping waar we de enige gasten zijn. De eigenaar neemt ’s avonds uitgebreid de tijd voor een gezellig praatje terwijl wij eigenlijk al aan onze warme slaapzakken toe zijn.

Als we ’s morgens opstappen in Bunclody is er geen twijfel mogelijk: dit wordt een dag met regenpakken aan. Voordat we vertrekken regelen we eerst nog een bed voor de nacht, wel zo prettig na een dag regen. Maar … ook omdat campings met een vergrootglas moeten worden gezocht. Er zijn veel vakantieparken met stacaravans, caravanparken en glampings maar daar kunnen we met ons tentje helaas niet terecht.
De regendruppels stromen over de regenpakken naar beneden en helaas glijden aan de binnenkant de zweetdruppels weg zodat we alsnog nat worden.
Door en door nat drogen we een beetje op bij een koffie met een Sticky Toffee. Tot onze verrassing breekt daarna de zon door, eerst nog aarzelend maar al snel uitbundig.

Onder het wakend oog van Maria eten we onze boterham terwijl de voorband van Lilian langzaam leeg loopt. Een bak water om het lek te vinden zou nu wel handig zijn. Ties gaat aan de overkant van de weg bij de kerk op zoek naar water en vindt een vijver bij de pastorie.
De pastoor geeft zijn zegen aan Ties om de voorband in de pastorievijver te dopen. Zover komt het niet, een flinke glassplinter is de dader en verraadt waar het lek zich bevindt. Het plakken is nu zo gepiept.

Fietsen over een vlakke oude spoorlijn van zevenenveertig kilometer van Waterford naar Dungarvan is voor ons ook een rustdag ondanks de tegenwind. Aan de kust zetten we al vroeg ons tentje op in de sterke wind. ’s Avonds tijdens een korte wandeling over het strand zien we tientallen JanvanGenten jagen, zo dichtbij de kust hebben wij ze nog nooit gezien.

Opnieuw kunnen we geen camping op fietsafstand vinden en we proberen een Warmshowersadres te regelen. Helaas zijn de twee gastgevers in Midleton op vakantie of met scouts op pad en zodoende wijken we alsnog uit naar een b&b. Daar kunnen we zaterdag pas om zes uur terecht, reden om het rustig aan te doen. En wat doen we dan, we kiezen voor de lange weg door de heuvels met de nodige beklimmingen.
Onderweg worden we verrast door een das die onverwacht uit de heg naast de weg opduikt, vlak voor onze wielen. Zodra de das ons opmerkt maakt hij, of zij, net zo verrast snel rechtsomkeert maar wij hebben hem, of haar, lang genoeg kunnen bewonderen.

Ondanks de lange weg hebben we nog steeds een zee van tijd voor de boeg. Tijd genoeg voor een rustige lunch om tegelijkertijd de telefoons op te laden en nog zijn we vroeg in Midleton. Ach, laten we ergens thee drinken om de tijd tot zes uur door te komen. In de tearoom raken we in gesprek met een vader en zoon, we maken een gezellig praatje voordat zij weer op de fiets stappen naar huis. Wanneer wij even later ook gaan staan ze opnieuw of nog steeds bij de tearoom. Vader Andre heeft ondertussen contact gehad met zijn vrouw Geraldine en nodigt ons uit om bij hen thuis te komen eten en slapen. Die uitnodiging nemen we graag aan. De b&b wordt afgezegd en met een fietstochtje door Midleton langs de Jameson wiskeydistilleerderijen fietsen we naar het huis waar Andre en Geraldine wonen met hun drie zonen waarvan we de jongste al hebben ontmoet.

We worden ontzettend gastvrij ontvangen in hun huis met een warme douche, een heerlijke maaltijd, een slaapplaats en ondertussen wordt ook de kleding nog gewassen! Wat wil een fietser nog meer!

Tijdens de gesprekken wordt ons duidelijk dat het geringe aantal campings te maken heeft met het feit dat niet veel Ieren kamperen met een tent en al helemaal niet een of twee weken vanwege het onvoorspelbare weer. Zijn wij een beetje te optimistisch geweest met onze vijf weken kamperen in Ierland?!?

Zoon Luca geeft ons een snelcursus hurling, DE nationale sport van Ierland en niet te vergelijken met welke andere sport dan ook. Luca laat behendig wat hurlingvaardigheden zien. Wij doen ons best maar het valt niet mee om de bal op te gooien en vervolgens weg te slaan met twee handen aan de stick.

Na een gezellige avond, goed uitgerust en met fris gewassen kleren kunnen we weer vooruit. Uiteraard kunnen we ’s ochtends niet eerder vertrekken voordat we de pancakes hebben gegeten die Killian voor ons heeft klaar gemaakt!

Dankjewel Andre, Geraldine, Aaron, Luca en Killian voor jullie warme gastvrijheid!!!